Ekki má hefta för almennings um eigið land

Stjórn Félags íslenskra bifreiðaeigenda leggst gegn hugmyndum sem uppi eru um að hefta för almennings um landið með því að girða af svæði og innheimta síðan gjöld fyrir aðgang að þeim með einum eða öðrum hætti.

Stjórn FÍB vill minna á það í þessu sambandi að þjóðvegir hafa verið lagðir að mörgum þeirra náttúruvætta sem ætlun er að girða af með þessum hætti – vegir sem kostaðir hafa verið af skattfé almennings.

FÍB tekur að öðru leyti að fullu undir yfirlýsingu samakanna eins og Landverndar, Ferðafélags Íslands, Ferðaklúbbsins 4x4, Samtaka útivistarfélaga (SAMÚT) og Útivisar sem hljóðar svo:

"Undirrituð samtök taka undir að víða þurfi að efla innviði og þjónustu til að forða ferðamannastöðum og náttúruperlum frá skemmdum og ágangi. Í þeim tilgangi er ásættanlegt að innheimta gjald af ferðamönnum sem renni til uppbyggingar og reksturs á slíkum stöðum, þ.m.t. til fræðslu, landvörslu og öryggismála.

Samtökin telja hinsvegar að náttúrupassi og gjald inn á einstaka staði vegi stórlega að almannarétti um frjálsa för fólks um óræktað land. Samtökin vara sérstaklega við hugmyndum um að girða af náttúruperlur í þeim tilgangi að taka gjald af svæðum og hefta þannig för almennings. Samtökin leggjast gegn áformum sem stangast á við þennan mikilvæga rétt fólks til að njóta landsins.

Í samráðshópi um náttúrupassa á vegum iðnaðar- og viðskiptaráðherra hafa útfærslur annarra hugmynda en náttúrupassans ekki fengist ræddar. Samtökin telja að fara beri leiðir sem ekki brjóta á almannaréttinum, t.d. blandaða leið hóflegs komu- eða brottfarargjalds og breytinga á gistináttagjaldi og/eða virðisaukaskatti. Það er skýr krafa samtakanna að þessar leiðir verði útfærðar í samráðshópnum á sama tíma og náttúrupassinn og síðan verði endanlegar ákvarðanir teknar um leiðir til gjaldtöku ferðamanna.

Samtökin hafa fullan skilning á því að málið er brýnt en hvetja ráðherra, landeigendur og aðila í ferðaþjónustunni að sameinast um að tryggja að sú mikilvæga stefnumótun sem nú er í gangi tryggi vernd almannaréttarins og að litið verði gaumgæfilega á aðferðir sem tryggja það.”